Rina

“Mijn mama. Mijn lieve, dappere, moedige mama. We konden alles bespreken, maar haar naderend afscheid was iets waar we niet over konden praten. Toch troost ik mij met het feit dat we donderdagavond een voorzichtige poging hebben gedaan, en eigenlijk aan een paar woorden voldoende hadden. Je vroeg of ik je waardigheid wilde behouden, nou mams, ik heb een heel flesje Chanel nr 5 over je heen gegoten, en je lippenstift matcht met je nagels.

 

Mijn mama. Mijn lieve, zelfstandige, onafhankelijke mama. Ze heeft me altijd geleerd om zelf mijn eigen boontjes te doppen, en ik geloof dat dat wel aardig gelukt is. Al was ik toch echt een mama’s kindje, en ik roep al jaren hardop dat mijn thuis niet meer in Gouda is, zij en ik wisten stiekem wel beter. Thuis is waar mama is.

 

Mijn mama. Mijn grappige, hardop gieren van het lachen mama. Ze kon werkelijkwaar niet ophouden met lachen om een 1 of andere flauwe grap over een stel pinguïns op een achterbank. Iets in de trant van dat een politie agent aan de bestuurder vroeg dat als hij ze aan de kant van de weg had gevonden, waarom hij ze dan niet naar Artis bracht? Waarop de man antwoordde: “daar zijn we geweest, ze vonden het hartstikke leuk, en de volgende keer gaan we naar de Efteling.” Mijn moeder legde uit dat het vooral om het beeld ging van de 3 pinguïns zittend op een achterbank.

 

Mijn mama, die het verschrikkelijk vond dat ik een theezakje voor een paar uur bewaarde, voor als ik nog een kopje wilde zetten.

Mijn mama, die toen ze jaren geleden een pakje sigaretten van mij tegenkwam, alleen maar teleurgesteld was dat het geen Marlboro was, maar een goedkoop b-merk.

Mijn mama, die het niet kon loslaten dat er een lamp boven mijn voordeur in de gezamenlijke hal kapot was, en ‘ik toch echt contact op moest nemen met de huisbaas’. Na de 4^e opmerking was ik er klaar mee, en toen ik opbelde om te zeggen dat de lamp het weer deed, antwoordde ze met: “goedzo”, en had ze toch haar zin gekregen.

Mijn mama, die mijn vader 1 kamer in het huis gaf en de rest tot zichzelf eigende, en zelfs voorzichtig maar beslist toch ook zijn kledingkast nodig had voor haar spullen.

Mijn mama, die afgelopen vrijdagavond niet kon aanzien dat wij een bepaald doosje medicijnen niet konden vinden, en dus maar opstond om ‘het zelf even te zoeken’. Dat ze het bij de ontbijt spullen had neergelegd was dus ook heel logisch, want ze nam het altijd met ontbijten..

 

Mijn mama. En al zijn hier meer mama’s in de zaal, die van mij was toch echt het beste.

Ik heb vroeger altijd gezegd dat mijn ambitie verwezenlijkt zou zijn als ik een appartement voor mijn mama kon kopen in de Montevideo toren in Rotterdam, want tsja, je moet jezelf toch doelen stellen. Maar ik denk dat je nu vanaf boven het beste uitzicht van iedereen hebt.

 

Mijn mama, met wie ik naar 2 films op 1 avond ging, of met wie ik 4 paar schoenen in een half uur kocht, stond te springen vooraan bij Kane, met wie ik naar Berlijn en Wenen en Istanbul ging. Of zo’n 8 x naar Disney, omdat zij mijn verslaving begreep en er net zo veel van genoot als ik. Of misschien stiekem nog wel meer.. Samen het weekend doorbrengen, uren praten, varkens knuffelen, chocoladefondue-en (omdat ik dat zo leuk vond), series kijken, elkaar elke dag opbellen om even bij te kletsen- het lijstje is eindeloos met dingen die ik samen met mijn moeder deed. En ik kan me niet voorstellen dat ik die dingen zonder haar moet gaan doen.

 

Mijn mama, die het er zo moeilijk mee had dat ze ziek was, en steeds minder dingen kon. Mijn mama, die nog zo veel meer had willen doen, en daar zo keihard voor heeft gevochten. Maar je kon de strijd niet winnen mam. En ik ben je dankbaar voor alle tijd die je ons geboden hebt. Al is het razend snel gegaan, alle tijd van de wereld was niet genoeg geweest om afscheid te nemen van jou.

En in jouw woorden, zal ik proberen om mezelf niks kwalijk te nemen. Weet dat ik heel trots op je ben, en me vereerd voel dat ik zo op jou lijk.

Voor altijd, mijn mama.”