Opa
Geschreven door Corina:
Het is bijna 3,5 jaar geleden sinds de laatste keer dat je hier was. 3,5 jaar waarin ik nog dagelijks aan je denk. Je bent altijd bij me en in mijn gedachten. Vaak op een manier die fijn voelt en zonder dat er tranen bij komen kijken.
De laatste week is het echter anders. Een kleine 2 weken geleden overleed opa, jouw vader. Hij was op, bijna 86 jaar, en klaar met het leven. Hij was in de war en dat werd alleen maar erger de laatste weken. Hij werd er diep ongelukkig van en dat was verschrikkelijk om te zien. We konden hem niet meer helpen, niet meer echt blij maken en dat maakte het ook goed en acceptabel dat hij dood ging.
We hebben ons best gedaan en ik weet dat jij dat weet. Nu zijn jullie vast weer samen, en maken jullie lol.
Wij mogen daar niet aan meedoen en dat is moeilijk, frustrerend en oneerlijk. De afgelopen week lijkt het alsof we weer terug zijn bij het moment van jouw afscheid en is het dus weer zo aanwezig in alles. Ik ben boos, chagrijnig en mis je, in alles.
Er komt zoveel bij kijken om alles te regelen en tegelijkertijd gaat alles gewoon door. Maar zo voelt het niet, de tijd zou even moeten stoppen, zodat we even terug kunnen in de tijd om het verdriet te voelen en weer opnieuw een plekje te kunnen geven. Nu moet dat tussen alles door en dat valt me soms zwaar.
Gelukkig is daar dan mijn lieve zusje, die het zelfde ervaart, meemaakt en herkent. Dat maakt het dan weer een beetje oké. We gaan verder, en door en we komen er wel weer uit, samen.
Dag lieve mam