Tatoeage
Zoals de meesten van jullie weten, heb ik sinds september 2011 een tatoeage op mijn linkerpols staan van het ‘pink ribbon’ symbool en het ‘ankh’ teken.
Het ‘pink ribbon’ symbool spreekt voor zich: ik heb het niet gekozen om haar ziekte te benadrukken, maar juist haar strijd. Pink ribbon staat voor betrokkenheid bij borstkanker en voor mij persoonlijk staat het symbool voor mijn moeder’s kracht.
Het ‘ankh’ teken is voor de meesten niet zo bekend:
De ankh, het ankh-teken, het levenskruis of het ankh-kruis is een van de bekendste oude Egyptische symbolen en vertegenwoordigt in de Egyptische mythologie het eeuwige leven. De Egyptische goden dragen dit op afbeeldingen als teken van hun onsterfelijk zijn, de sleutel van het eeuwig geluk; wanneer mensen het dragen wordt daarmee aangegeven dat zij deze wereld voor het hiernamaals hebben geruild. Het werd geacht hun bescherming te bieden tegen allerlei gevaren.
De hiëroglief in deze vorm betekent ‘leven’. Het ankh-kruis wordt ook wel gezien als een christelijk symbool (een kruis met een ‘hangsel’, het zogenaamde hangselkruis). Het aanreiken van een ankh door een godheid aan een farao was het symbool van het schenken van levensenergie. De ankh werd ook steeds vlak onder de neus gehouden, omdat deze levensenergie met de adem werd meegegeven, zoals op meerdere afbeeldingen is te zien.
Voor mij persoonlijk staat het voor een aantal dingen. Ten eerste was mijn moeder groot liefhebber van de oude Egyptologie en heeft zij haar passie tot het maximale kunnen beleven ten tijde van haar Egypte-reis in april 2011. Als souvenir had ze voor zichzelf een gouden ring met het Ankh symbool gekocht en aan mij gaf ze de zilveren variant.
Ten tweede staat het symbool voor de overgang naar het hiernamaals, van zowel mijn moeder als een deel van mijzelf.
Ten derde staat het symbool voor leven en levensenergie. Mijn moeder wilde ons op het hart drukken om vooral verder te gaan met leven en te blijven genieten, ondanks haar afscheid. Al voelt dit soms als onmogelijk, tegelijkertijd is het de enige optie: mijn moeder was alles behalve bereid te stoppen met leven, niet op het eind en niet met de ondraaglijke pijn. Wij kunnen dit alleen eren door zelf te proberen het maximale uit het leven te halen.
Leuke toevoeging is dat ik enkele weken geleden ineens dit bericht van mijn moeder tegenkwam als reactie op mijn tatoeage:
